Αισώπου Μύθοι/Λύχνος

Αἰσώπου Μῦθοι Λύχνος

Μεθύων λύχνος ἐλαίῳ καὶ φέγγων ἐκαυχᾶτο ὡς ὑπὲρ ἥλιον πλέον λάμπει. Ἀνέμου δὲ πνοῆς συρισάσης, εὐθὺς ἐσβέσθη. Ἐκ δευτέρου δὲ ἅπτων τις εἶπεν αὐτῷ· «Φαῖνει, λύχνε, καὶ σίγα· τῶν ἀστέρων τὸ φέγγος οὔποτε ἐκλείπει.»

Ὅτι οὐ δεῖ τινα ἐν ταῖς δόξαις καὶ τοῖς λαμπροῖς τοῦ βίου τυφοῦσθαι· ὅσα γὰρ ἂν κτήσηταί τις, ξένα τυγχάνει.

Στα νέα Ελληνικά

Ένα λυχνάρι μέθυσε από το λάδι που έπινε και περηφανεύτηκε:"«Πιο πολύ και από τον ήλιο λάμπω». Ύστερα σφύριξε ένας άνεμος και αμέσως το λυχνάρι σβήστηκε. Ήρθε ο άνθρωπος, ο κάτοχος του λυχναριού, το ξαναάναψε και του είπε: «Λυχνάρι, φέγγε και μη μιλάς. Των ουρανίων σωμάτων το φώς ποτέ δεν σβήνει».