Αισώπου Μύθοι/Λέων και όνος και άλωπηξ

Αἰσώπου Μῦθοι Λέων καὶ ὄνος καὶ ἄλωπηξ

Λέων καὶ ὄνος καὶ ἀλώπηξ κοινωνίαν εἰς ἀλλήλους σπεισάμενοι ἐξῆλθον εἰς ἄγραν. Πολλὴν δὲ αὐτῶν συλλαβόντων, ὁ λέων προσέταξε τῷ ὄνῳ διελεῖν αὐτοῖς. Τοῦ δὲ τρεῖς μοίρας ἐξ ἴσου ποιήσαντος, καὶ ἐκλέξασθαι αὐτῷ παραινοῦντος, ὁ λέων ἀγανακτήσας ἁλλόμενος κατεθοινήσατο καὶ τῇ ἀλώπεκι μερίσαι προσέταξεν. Ἡ δε πάντα εἰς μίαν μερίδα συναθροίσασα καὶ μικρὰ ἑαυτῇ ὑπολιπομένη παρῄνει αὐτῷ ἑλέσθαι. Ἐρομένου δὲ αὐτὴν τοῦ λέοντος τίς αὐτὴν οὕτω διανέμειν ἐδίδαξεν, ἡ ἀλώπηξ εἶπεν· «Ἡ τοῦ ὄνου συμφορά.»

Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι σωφρονισμὸς γίνεται τοῖς ἀνθρώποις τὰ τῶν πέλας δυστυχήματα.

Στα νέα ελληνικά

Το λιοντάρι, ο γάιδαρος και η αλεπού μέσω κοινής σπονδής έκαναν συνεταιρισμό και βγήκαν μαζί στο κυνήγι. Έπιάσαν μπόλικη λεία, την οποία κάποιος έπρεπε να μοιράσει. Το λιοντάρι ανάθεσε στον γάιδαρο τη μοιρασιά. Λέει ο γάιδαρος: «Τρείς είμαστε, ορίστε, τρία ίσα μέρη κάνω τη λεία, ο καθένας παίρνει τη μερίδα του.» «Τί μοιρασιά είναι αυτή!» φώναξε το λιοντάρι θυμωμένο, όρμηξε και κατασπάραξε τον γάιδαρο. Λέει τότε στην αλεπού: «Αυτός δέν ήξερε να μοιράζει. Εσύ πιστεύω πως θα μοιράσεις πιό σωστά.» Παίρνει η αλεπού, σχεδόν όλα τα κρέατα τα έκανε μιά μερίδα, για το λιοντάρι, και κάτι ψιλά κράτησε για τον εαυτό της. «Μπράβο», είπε το λιοντάρι, «Εσύ μοίρασες με μεγάλη σοφία. Μα ποιός σε δίδαξε να μοιράζεις τόσο δίκαια;» «Του γαϊδάρου το πάθημα με δίδαξε», αποκρίθηκε η αλεπού.

Από αυτόν το μύθο βγήκε η παροιμιώδης έκφραση «μερίδα του λέοντος».