Αισώπου Μύθοι/Λέων και κάπρος

Αἰσώπου Μῦθοι Λέων καὶ κάπρος

Θέρους ἐν ὥρᾳ, ὅτε τὸ καῦμα δίψαν ἐμποιεῖ, εἰς μικρὰν πηγὴν λέων καὶ κάπρος ἦλθον πιεῖν. Ἤριζον δὲ τίς πρῶτος αὐτῶν πίῃ· ἐκ τούτου δὲ πρὸς φόνον ἀλλήλων διηγέρθησαν. Ἄφνω δὲ ἐπιστραφέντες πρὸς τὸ ἀναπνεῦσαι, εἶδον γῦπας ἐκδεχομένους ὃς ἂν αὐτῶν πέσῃ, τοῦτον καταφαγεῖν. Διὰ τοῦτο λύσαντες τὴν ἔχθραν εἶπον· «Κρεῖσσόν ἐστιν ἡμᾶς φίλους γενέσθαι ἢ βρῶμα γυψὶ καὶ κόραξιν.»

Ὅτι τὰς πονηρὰς ἔριδας καὶ τὰς φιλονεικίας καλόν ἐστι διαλύειν, ἐπειδὴ πᾶσιν ἐπικίνδυνον τέλος ἄγουσιν.

Στα νέα Ελληνικά

Ήταν κατακαλόκαιρο, ο καύσωνας έφερνε δίψα, ένα λιοντάρι και ένα αγριογούρουνο βρέθηκαν μαζί σε μια πηγή όπου πήγε το καθένα για να πιει. Τότε αρχίσαν να μαλώνουνε τα δυο μεταξύ τους, ποιος θα πιει πρώτος. Με τον καβγά, πείσμα ο ένας, πείσμα ο άλλος, φτάσανε σε σημείο να αρχίσουν πόλεμο μέχρι θανάτου. Έτσι πως παλεύαν, σε ένα σημείο, λαχανιασμένα, σήκωσαν τα κεφάλια τους ψηλά για να αναπνεύσουν, και τότε βλέπουν στον ουρανό ένα κοπάδι γύπες που τριγύριζαν περιμένοντας ένα απο τα δυό ζώα να σκοτωθεί για να κατεβούν να φάνε μπόλικο και φρέσκο κρέας. Τότε σταμάτησαν να μαλώνουν και είπαν: «Αδερφέ, πιες εσύ πρώτος. Το συμφέρον μας είναι να γίνουμε φίλοι και όχι να γίνουμε βορά των γυπών και των κορακιών.»