Αἰσώπου Μῦθοι
Κοχλίαι


Γεωργοῦ παῖς κοχλίας ὤπτα· ἀκούσας δὲ αὐτῶν τριζόντων ἔφη· «Ὦ κάκιστα ζῷα, τῶν οἰκιῶν ὑμῶν ἐμπιπραμένων, αὐτοὶ ᾄδετε.»

Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι πᾶν τὸ παρὰ καιρὸν δρώμενον ἐπονείδιστον.

Στα νέα Ελληνικά

Επεξεργασία

Ενός γεωργού το μικρό παιδί είχε κάμποσα σαλιγκάρια μαζεμένα, τα έβαλε σε μιά θράκα και τα έψηνε. Τα σαλιγκάρια όταν ψήνονται κάνουν έναν ήχο "τζίρ τζίρ, τζάρ τζάρ", το παιδί εξέλαβε αυτόν τον ήχο σάν τραγούδι, και είπε: "βρέ άτιμα πλάσματα, τα σπίτια σας καίγονται κι εσείς τραγουδάτε;"