Αισώπου Μύθοι/Καρκίνος και αλώπηξ

Αἰσώπου Μῦθοι Καρκίνος καὶ ἀλώπηξ

Καρκῖνος ἀναβὰς ἀπὸ τῆς θαλάσσης ἐπί τινος αἰγιαλοῦ μόνος ἐνέμετο. Ἀλώπηξ δὲ λιμώττουσα, ὡς ἐθεάσατο αὐτόν, ἀποροῦσα τροφῆς, προσδραμοῦσα συνέλαβεν αὐτόν. Ὁ δὲ μέλλων καταβιβρώσκεσθαι ἔφη· «Ἀλλ’ ἔγωγε δίκαια πέπονθα, ὅτι θαλάσσιος ὢν χερσαῖος ἠβουλήθην γενέσθαι.»

Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ τὰ οἰκεῖα καταλιπόντες ἐπιτηδεύματα καὶ τοῖς μηδὲν προσήκουσιν ἐπιχειροῦντες εἰκότως δυστυχοῦσιν.

Στα νέα Ελληνικά

Ένας κάβουρας βγήκε από τη θάλασσα, προχώρησε μόνος του αρκετά μέσα στην παραλία και γύρευε τροφή. Τον είδε μια αλεπού πεινασμένη, τον άρπαξε καο τον έφαγε. Προτού τον φάει, είπε: "«Καλά να πάθω, αφού το φυσικό περιβάλλον μου είναι στη θάλασσα, τί το ήθελα και ξεμάκρυνα στη στεριά;»