Αισώπου Μύθοι/Ημίονος

Αἰσώπου Μῦθοι Ἡμίονος

Ἡμίονός τις ἐκ κριθῆς παχυνθεῖσα ἀνεσκίρτησε καθ’ ἑαυτὴν βοῶσα· «Πατήρ μού ἐστιν ἵππος ὁ ταχυδρόμος, κἀγὼ δὲ αὐτῷ ὅλη ἀφωμοιώθην.» Καὶ δὴ ἐν μιᾷ ἀνάγκης ἐπελθούσης, ἠναγκάζετο ἡ ἡμίονος τρέχειν. Ὡς δὲ τοῦ δρόμου ἐπέπαυτο, σκυθρωπάζουσα πατρὸς τοῦ ὄνου εὐθὺς ἀνεμνήσθη.

Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι δεῖ, κἂν ὁ χρόνος ἐνέγκῃ τινὰ εἰς δόξαν, τῆς ἑαυτοῦ ἀρχῆς μὴ ἐπιλαθέσθαι· ἀβέβαιος γάρ ἐστιν ὁ βίος οὗτος.

Στα νέα Ελληνικά

Ένα μουλάρι έφαγε κριθάρι και πάχυνε και τότε άρχισε να περηφανεύεται: «Πατέρας μου είναι το γρήγορο άλογο, και εγώ είμαι όμοιος με εκείνον, κληρονόμησα όλες τις αρετές του πατέρα μου.» Ήρθε όμως μια περίσταση που το μουλάρι έπρεπε να τρέξει, αλλα δεν μπορούσε. Έκανε ό,τι μπορούσε, πάσχισε, λαχάνιασε, και τότε είπε στον εαυτό του: «Γαϊδούρι ήταν ο πατέρας μου, όχι άλογο. Εγώ δεν πρόκειται ποτέ να τρέξω σαν άλογο.»