Αισώπου Μύθοι/Ζεύς και αλώπηξ

Αἰσώπου Μῦθοι Ζεὺς καὶ πίθος ἀγαθῶν

Ζεὺς ἀγασάμενος ἀλώπεκος τὸ συνετὸν τῶν φρενῶν καὶ τὸ ποικίλον τὸ βασίλειον αὐτῇ τῶν ἀλόγων ζῴων ἐνεχείρισε. Βουλόμενος δὲ γνῶναι εἰ τὴν τύχην μεταλλάξασα μετεβάλετο καὶ τὴν γλισχρότητα, φερομένης αὐτῆς ἐν φορείῳ κάνθαρον παρὰ τὴν ὄψιν ἀφῆκεν. Ἡ δὲ ἀντισχεῖν μὴ δυναμένη, ἐπειδὴ περιίπτατο τῷ φορείῳ, ἀναπηδήσασα ἀκόσμως συλλαβεῖν αὐτὸν ἐπειρᾶτο. Καὶ ὁ Ζεὺς ἀγανακτήσας κατ’ αὐτῆς πάλιν αὐτὴν εἰς τὴν ἀρχαίαν τάξιν ἀποκατέστησεν.

Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι οἱ φαῦλοι τῶν ἀνθρώπων, κἂν τὰ προσχήματα λαμπρότερα ἀναλάβωσιν, τὴν γοῦν φύσιν οὐ μετατίθενται.

Στα νέα Ελληνικά

Ο Δίας θαύμασε την ευφυία, την ευρηματικότητα, την πνευματική ευστροφία της αλεπούς και έτσι της χάρισε τη βασιλεία των ζώων. Ήθελε όμως και να την δοκιμάσει, αν με το που άλλαξε θέση άφησε και τα χαμερπή της ένστικτα. Έτσι λοιπόν, έβαλαν την αλεπού πάνω σε μια εξέδρα την οποία σήκωναν και μετέφεραν από κάτω πολλά ζώα και πήγαιναν να την εγκαταστήσουν επίσημα στο θρόνο ώς βασίλισσα όλων των ζώων, καθώς την μετέφεραν λοιπόν μεγαλοπρεπώς με αυτόν τον τρόπο, ο Δίας έβαλε ένα σκαθάρι να περάσει μπροστά απο το πρόσωπο της αλεπούς. Μόλις το είδε η αλεπού, κάνει ένα σάλτο να αρπάξει το σκαθάρι, και έτσι έπεσε από το υψηλό κάθισμα με το οποίο τη μετέφεραν. Σαν το είδε αυτό ο Δίας, την έκανε όχι βασίλισσα, αλλά ένα απλό ζώο όπως ήταν πρώτα.