Αισώπου Μύθοι/Ανήρ κακοπράγμων

Αἰσώπου Μῦθοι Ἀνὴρ κακοπράγμων

Ἀνὴρ κακοπράγμων συνορισάμενος πρός τινα ψευδὲς ἐπιδείξειν τὸ ἐν Δελφοῖς μαντεῖον, ὡς ἐνέστη ἡ προθεσμία, λαβὼν στρουθίον εἰς τὴν χεῖρα καὶ τοῦτο τῷ ἱματίῳ σκεπάσας, ἧκεν εἰς τὸ ἱερὸν καὶ στὰς ἀντικρὺς ἐπηρώτα πότερόν τι ἔμπνουν ἔχει μετὰ χεῖρας ἢ ἄψυχον, βουλόμενος, ἐὰν μὲν ἄψυχον εἴπῃ, ζωὸν τὸ στρουθίον ἐπιδεῖξαι, ἐὰν δὲ ἔμπνουν, ἀποπνίξας προενεγκεῖν. Καὶ ὁ θεὸς συνεὶς αὐτοῦ τὴν κακότεχνον γνώμην εἶπεν· «Ἀλλ’ ὦ οὗτος, πέπαυσο· ἐν σοὶ γάρ ἐστι τοῦτο ὃ ἔχεις ἢ νεκρὸν εἶναι ἢ ἔμψυχον.»

Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι τὸ θεῖον ἀπαρεγχείρητόν ἐστι.

Στα νέα Ελληνικά

Ένας πονηρός άνθρωπος έβαλε στοίχημα με κάποιον οτι θα αποδείξει πως το μαντείο των Δελφών λέει ψέματα και δεν ξέρει την αλήθεια. Πήγε λοιπόν στο μαντείο, και όταν ήρθε η σειρά του να πάρει χρησμό μπήκε στο ιερό, αντίκρυ στο άγαλμα του θεού, και ρώτησε: «Αυτό που έχω μές το χέριμου είναι ζωντανό ή άψυχο;» Το χέρι του το είχε σκεπασμένο μέσα στο ρούχο του και κρατούσε ένα πουλάκι. Είχε σκοπό, άν το μαντείο απαντούσε "ζωντανό", να το πνίξει σφίγγοντας με το χέριτου και να το παρουσιάσει άψυχο και αν το μαντείο απαντούσε "άψυχο", θα το παρουσίαζε ζωντανό. Ο θεός κατάλαβε την πονηριά του και του έδωσε χρησμό - απάντηση: «Πάψε και μη δοκιμάζεις τη θεία δύναμη, αφού από εσένα εξαρτάται αν αυτό που κρατάς είναι άψυχο ή ζωντανό.»