Αισώπου Μύθοι/Αισχρά δούλη και Αφροδίτη

Αἰσώπου Μῦθοι Αἰσχρὰ δούλη καὶ Ἀφροδίτη

Αἰσχρᾶς καὶ κακοτρόπου δούλης ἤρα δεσπότης. Ἡ δὲ χρυσίον λαμβάνουσα λαμπρῶς ἑαυτὴν ἐκόσμει καὶ τῇ ἰδίᾳ δεσποίνῃ μάχας συνῆπτε· τῇ δὲ Ἀφροδίτῃ ἔθυεν συνεχῶς καὶ ηὔχετο ὡς ὡραίαν αὐτὴν ποιούσῃ. Ἡ δὲ καθ' ὕπνου φανεῖσα τῇ δούλῃ ἔφη μὴ ἔχειν αὐτῇ χάριν ὡς καλὴν αὐτὴν ποιούσῃ, «ἀλλ’ ἐκείνῳ θυμοῦμαι καὶ ὀργίζομαι ᾧ σὺ φαίνῃ καλή.»

Ὅτι οὐ δεῖ τυφοῦσθαι τοὺς δι’ αἰσχρὰ πλουτοῦντας καὶ μάλιστα, εἰ ἀγενεῖς εἰσι καὶ ἄμορφοι [πρὸς αἰσχύνην μείζονα].

Στα νέα Ελληνικά

Ήταν μια δούλα άσχημη, που όμως το αφεντικό της την αγαπούσε (περισσότερο από την σύζυγό του). Κι αυτή στολιζόταν με πολλά χρυσαφικά, κι όλο έκανε προσφορές στη θεά Αφροδίτη και την ευχαριστούσε που την έκανε όμορφη. Η Αφροδίτη τής εμφανίστηκε στον ύπνο της και της είπε: «Να μη με ευχαριστείς, γιατί δεν σε έκανα καθόλου όμορφη. Και θυμώνω με εκείνον που σε βλέπει όμορφη».