Αισώπου Μύθοι/Όνος και ονηλάτης

Αἰσώπου Μῦθοι Ὄνος καὶ ὀνηλάτης

Ὄνος ὑπὸ ὀνηλάτου ἀγόμενος, ὡς μικρὸν τῆς ὁδοῦ προῆλθεν, ἀφεὶς τὴν λείαν ἀτραπὸν διὰ κρημνῶν ἐφέρετο. Μέλλοντος δὲ αὐτοῦ κατακρημνίζεσθαι, ὁ ὀνηλάτης ἐπιλαβόμενος τῆς οὐρᾶς, ἐπειρᾶτο μεταπεριάγειν αὐτόν. Τοῦ δὲ εὐτόνως ἀντιπίπτοντος, ἀφεὶς αὐτὸν ἔφη· «Νίκα· κακὴν γὰρ νίκην νικᾷς.»

Πρὸς ἄνδρα φιλόνεικον ὁ λόγος εὔκαιρος.

Στα νέα Ελληνικά

Ένας γάιδαρος μαζί με τον ονηλάτη οδηγό του βάδιζαν σε έναν φαρδύ δρόμο, σε ένα σημείο ο γάιδαρος ξεστράτισε κ άρχισε να κατρακυλάει σε έναν γκρεμό. Ο ονηλάτης τον άρπαξε απο την ουρά κ τον τραβούσε κατα την ανηφόρα να τον γλυτώσει, αλλα ο γάιδαρος δέν σταματούσε τη φόρα του. Ήταν σάν μιά διελκυστίνδα που συναγωνίζονταν οι δυό, ποιός θα τραβήξει τον άλλο προς το μέρος του. Ώσπου ο ονηλάτης δέν άντεχε άλλο να τραβάει απο την ουρά, τα χέρια του εξαντλήθηκαν, κ τον άφησε να κατρακυλήσει λέγοντας: "με νίκησες! εντάξει, νίκα, αλλα είναι για το κακό σου".