Αισώπου Μύθοι/Όνος και κύων συνοδοιπορούντες

Αἰσώπου Μῦθοι Ὄνος καὶ κύων συνοδοιποροῦντες

Ὄνος καὶ κύων ἐν ταὐτῷ ὡδοιπόρουν. Εὑρόντες δὲ ἐπὶ γῆς ἐσφραγισμένον γραμμάτιον, ὁ ὄνος λαβὼν καὶ ἀναρρήξας τὴν σφραγῖδα καὶ ἀναπτύξας, διεξῄει εἰς ἐπήκοον τοῦ κυνός. Περὶ βοσκημάτων δὲ ἐτύγχανε τὰ γράμματα χόρτου τε, φημί, καὶ κριθῆς καὶ ἀχύρου. Ἀηδῶς οὖν ὁ κύων, τοῦ ὄνου ταῦτα διεξιόντος, διέκειτο· ἔνθεν δὴ καὶ ἔφησε τῷ ὄνῳ· «Ὑπόβαθι, φίλτατε, μικρόν, μή τι καὶ περὶ κρεῶν καὶ ὀστέων εὕρῃς διαλαμβάνων.» Ὁ δὲ ὄνος ἅπαν τὸ γραμμάτιον διεξελθὼν καὶ μηδὲν εὑρηκὼς ὧν ὁ κύων ἐζήτει, ἀντέφησεν αὖθις ὁ κύων· «Βάλε κατὰ γῆς, ὡς ἀδόκιμον πάντη, φίλε, τυγχάνον.»

Στα νέα Ελληνικά

Ένας γάιδαρος οδοιπορούσε μαζί με έναν σκύλο. Κ έτσι καθώς βάδιζαν, είδαν καταγής ένα σφραγισμένο γράμμα. Ο γάιδαρος πήρε το γράμμα, έσπασε την σφραγίδα, και άρχισε να το διαβάζει μεγαλόφωνα ώστε να ακούει ο σκύλος τι έγραφε. Το γράμμα εκείνο έγραφε για διάφορα φυτοφάγα ζώα και προπάντων για την τροφή τους, όπως χορτάρι, κριθάρι, άχυρο. Ο σκύλος πολύ δυσαρεστούνταν ακούγοντας την ανάγνωση του γράμματος. Έλεγε στον γάιδαρο: παρακάτω, φίλε, παρακάτω διάβασε, μήπως βρείς κάποιο σημείο που να λέει για κρέατα, έστω για κόκκαλα. Ο γάιδαρος συνέχιζε να διαβάζει ώσπου τελείωσε όλο το γράμμα, κ δέν έγραφε πουθενά τίποτε για κρέατα, ούτε κάν για κόκκαλα. Είπε τότε ο σκύλος: Πέτα το αυτό το γράμμα, τόση ώρα χάσαμε διαβάζοντας το και τίποτε της προκοπής δεν είχε.