Αισώπου Μύθοι/Όνος άγριος και όνος ήμερος

Αἰσώπου Μῦθοι Ὄνος ἄγριος καὶ ὄνος ἥμερος

Ὄνος ἄγριος ὄνον ἥμερον θεασάμενος ἔν τινι εὐηλίῳ τόπῳ προσελθὼν ἐμακάριζεν αὐτὸν ἐπὶ τῇ εὐεξίᾳ τοῦ σώματος καὶ τῇ τῆς τροφῆς ἀπολαύσει. Ὕστερον δὲ ἰδὼν αὐτὸν ἀχθοφοροῦντα καὶ τὸν ὀνηλάτην ὀπίσω ἑπόμενον καὶ ῥοπάλῳ παίοντα εἶπεν· «Ἀλλ’ ἔγωγε οὐκέτι σε εὐδαιμονίζω· ὁρῶ γὰρ ὅτι οὐκ ἄνευ κακῶν μεγάλων τὴν ἀφθονίαν ἔχεις.»

Οὕτως οὐκ ἔστι ζηλωτὰ τὰ μετὰ κινδύνων καὶ ταλαιπωριῶν περιγινόμενα κέρδη.

Στα νέα Ελληνικά

Ένα άγριο γαϊδούρι είδε ένα ήμερο γαϊδούρι να στέκεται στη λιακάδα καλοθρεμμένο κσι να τρώει μπόλικο κριθάρι. Ζήλεψε το άγριο γαϊδούρι, λέγοντας: «Τι καλά που περνάτε εσείς τα ήμερα γαϊδούρια! Έχετε μπόλικη και δυνατή τροφή, γίνεστε παχιά και γερά. Ενώ εμείς, μόνο χορτάρι βρίσκουμε στα βουνά, κοιμόμαστε στο ύπαιθρο με ό,τι καιρό κι αν κάνει, και είμαστε κοκκαλιάρικα.» Ύστερα όμως είδε το ήμερο γαϊδούρι να κουβαλάει βαρύ φορτίο, και από πίσω ο ονηλάτης να το χτυπάει με ένα ραβδί για να προχωράει πιό γρήγορα. Τότε είπε: «Δεν αξίζει κανείς να ζηλεύει την τύχη σου. Ό,τι καλό κι αν έχεις, το πληρώνεις πολύ ακριβά.»