Αηδίας άσμα ασμάτων
| Αηδίας άσμα ασμάτων Συγγραφέας: |
Αηδίαν άοιδε, Θεά.
Έχω φαρμάκι τόσο στην ψυχή μου
μ’ αυτή τη μαύρη, την άχαρη ζωή μου,
που απορώ σταλαματιά γλυκάδα
αν ημπορή στους στίχους μου να στάξη!
κ’ ήθελε κάθε τι μια Ιλιάδα
από το νου μου νάβγη να πετάξη
σε τούτα τα χαρτιά.
Κ’ εγώ μ’ αυτήν την άπειρη αηδία μου
και την πικράδα οπού ακούω στο στόμα
να πάρω να την ρίψω στη φωτιά
για να χορτάση λάμψ’ η φαντασία μου
πριν πάω να γίνω μέσ’ το χώμα, χώμα!
Κ’ εσύ αηδία, έμπνευση μου δίνεις
σε τούτα εδώ τα λόγια που αραδιάζεις,
μαύρη χολή από τους στίχους βγάζεις
βοήθα τη ρίμα κ’ έρμο μη μ’ αφίνεις.
Τ’ άσμα σου ψάλλω εκ βαθέων ψυχής
που εγνώρισα του κόσμου τα σιχάματα
κ’ είμαι για τούτο κάπως ευτυχής,
που δεν προσφεύγω σε γελοία κλάμματα.
Και πού να στρέψω δίχως εμπροστά μου
εσύ να μη φανής, Θεά αηδία!
εσύ πώχεις γεμάτη την καρδιά μου;