Όμορφον νιόν εζύγωνε

Όμορφον νιόν εζύγωνε

Όμορφον νιόν εζύγωνε ο χάρος στη μαδάρα
μά΄τον ο νιός ογλήγορος κιο χάρος κουρασμένος
και παίρνει ο νιος το ρίζωμα κι' ο χάρος την πλαγιάδα
πάνω σε πλάκα ανέβηκε…

Μαντινάδα: Το χάρο δεν τον αγαπώ, φαμέγιος είν' κι' εκείνος
μα τον Θεό θα ν΄αγαπώ, που μ' αγαπά κι' εκείνος.