Ίσαμε τη στιγμή...
| Ίσαμε τη στιγμή... Συγγραφέας: |
| 30.11.1935 |
Ἴσαμε τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου προχωροῦσαν σὲ μυστικότητα μὲ τάξη δίχως μάρτυρες. Ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος ἄνοιξε τὰ μάτια, καὶ ὅταν εἶδε κάτω ἀπ' τὸ στοργικὸ καὶ πρόθυμο βλέμμα του ὁλάκερο τὸ σύμπαν φωτισμένο, τὰ σκοτάδια ἐξαφανισμένα ἴσαμε τοὺς τελευταίους ὁρίζοντες, ἡ ἔκπληξη ποὺ φάνηκε στὸ πρόσωπό του ὑπῆρξε τόσο μεγάλη, ποὺ ὁ Παντοδύναμος ἔνιωσε νὰ ἀνακαλύπτεται ὁ ἑαυτός του. Ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἔπρεπε τὸ σύμπαν νὰ γίνεται ἀχάριστο πρὸς τὸν Θεό. Ὁ ἄνθρωπος πρόωρα τὸ ἀφάρπαζε, σὲ κάθε γωνία διέσπερνε τὴ χαρά καὶ τὸ φῶς, σὰν νὰ εἶχαν πιὰ ὅλα τελειώσει, ἐνῶ ὁ Κύριος διαλογιζόταν, πὼς ὁ κόσμος δὲν μποροῦσε νὰ παραμείνει σὲ τέτοιαν κατάσταση, καὶ δὲν ἤθελε, ἂν καὶ ἐξοργισμένος, νὰ παρατήσει τὸ πλάσμα του σὲ παρόμοια μοναξιά. Τότε, γιατὶ ὁ Κύριος κατάλαβε τὴν ἀκεφιὰ νὰ ἔχει φτιάξει ἕνα ὃν μὲ ἀνυπολόγιστες συνέπειες καὶ μὲ τοῦτο νὰ βιάστηκε πολύ, ποὺ τὸ ἔργο ἔνιωθε ξανὰ τὴν ἀνάγκη του.