Ήλιε που βγαίνεις την αυγή

Ήλιε που βγαίνεις την αυγή

Ήλιε που βγαίνεις την αυγή και βασιλεύεις βράδυ
-ή: ήλιε μου και φεγγάρι μου και κοσμογυρετή μου-
σ΄ ούλο τον κόσμο ανάτειλε, σ' ούλο τον κόσμο δώσε
στου Μπαρμπαρέσου την αυλή, ήλιε, μην ανατείλεις
να μη γραθού οι γι-ακτίνες σου 'πο σκλαβωμένων δάκρυα
γιατί έχει σκλάβους Χρισθιανούς.