Έτρεμαν τα καλάμια...
| Έτρεμαν τα καλάμια... Συγγραφέας: |
| 13.2.1940 |
Έτρεμαν τα καλάμια κι ο ουρανός βούιζε
Όταν σε είδα
Το πρώτο φως κοιμότανε ακόμη
Από το σίδερο της γης
Τ’ όνειρο ξεπετιόταν
Είχες με γάλα κρύψει τη φωνή σου
Η μάννα είχες γίνει του παιδιού μου
Στον κόρφο σου έσφιγγες την πλάση
Και πιο πολύ κρατούσες την ημέρα
Στο άσπρο των ματιών σου
Τώρα που η μοναξιά σου είχε φύγει
Για πάντα