Έρωτας προς το παρελθόν
| Ἔρωτας πρὸς τὸ παρελθόν Συγγραφέας: |
ΕΡΩΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Δέντρο τοῦ κακοῦ ὀνείρου
Πλάσμα τῆς ἀπατηλῆς ἀναμονῆς·
Τέτοιο τὸ παράστημα τοῦ χρόνου
Σὰν ξεχείλησε, καὶ ἤπιανε οἱ ρίζες
Τῆς ἁμαρτωλῆς μας παρουσίας
Φεύγω τὴν ἤρεμη πηγή
Ὅπου σταλάζει τὸ μυριόφωνο φαρμάκι
Τὴν ἀσημένια ζωὴ τοῦ παραδείσου
Μὲ τὴ μορφὴ τοῦ πρώτου μας καιροῦ
Ποῦ τὸ ὑπερφίαλο ἀληθινὸ χρυσάφι
Τῆς οὐσίας, ποὺ μοιάζει μὲ τὸ αἷμα
Καὶ στίλβει ὅπως ἡ μυθικὴ καρδιά μας;
Τὰ μάτια ἐπλημμύρησαν ἀγάπη
Ἀλλὰ δὲν εἶδαν πουθενά
Τὰ ψυχικά μας δάκρυα
Ὤ, τὸ πουλί
Ποὺ τραγούδαγε στὰ δειλινά
Ζεσταίνοντας τὴν προσευχή μας,
Πέταξε μακρυὰ
Ἢ τὸ κατάπιε ὁ ἄνεμος τῆς δύσης!
Σὰν ὀρφανοὶ προσβλέπουμε τὴ χώρα,
Τὴν πράσινη καὶ μαλακή μας φύση
Τὸν ἄμυαλο οὐρανό