Αισώπου Μύθοι/Άνθρωποι και Ζεύς

Αἰσώπου Μῦθοι Ἄνθρωποι καὶ Ζεὺς

Λέγουσι πρῶτον τὰ ζῷα πλασθῆναι καὶ χαρισθῆναι αὐτοῖς παρὰ θεοῦ, τῷ μὲν ἀλκήν, τῷ δὲ τάχος, τῷ δὲ πτερά, τὸν δὲ ἄνθρωπον γυμνὸν ἑστῶτα εἰπεῖν· «Ἐμὲ μόνον κατέλιπες ἔρημον χάριτος» τὸν δὲ Δία εἰπεῖν· «Ἀνεπαίσθητος εἶ τῆς δωρεᾶς, καίτοι τοῦ μεγίστου τετυχηκώς· λόγον γὰρ ἔχεις λαβὼν, ὃς παρὰ θεοῖς δύναται καὶ παρὰ ἀνθρώποις, τῶν δυνατῶν δυνατώτερος καὶ τῶν ταχίστων ταχύτερος.» Καὶ τότε ἐπιγνοὺς τὸ δῶρον ὁ ἄνθρωπος προσκυνήσας καὶ εὐχαριστήσας ᾤχετο.

Ὅτι, ἐκ θεοῦ λόγῳ τιμηθέντων πάντων, ἀνεπαισθήτως ἔχουσί τινες τῆς τοιαύτης τιμῆς καὶ μᾶλλον ζηλοῦσι τὰ ἀναίσθητα καὶ ἄλογα ζῷα.

Στα νέα Ελληνικά

Όταν ο Δίας έπλασε τα ζώα και έπειτα τον άνθρωπο, ο άνθρωπος κοίταξε γύρω του τα ζώα οτι είχαν πολλά και διάφορα χαρίσματα. Άλλο είχε μεγάλη δύναμη, άλλο είχε μεγάλη ταχύτητα, άλλο είχε φτερά, άλλο είχε νύχια να κατασπαράζει τα θηράματα, ενώ ο άνθρωπος δεν είχε τίποτα. Γι' αυτό πήγε και παραπονέθηκε στον Δία. «Σε όλα τα ζώα έδωσες διάφορα χαρίσματα, σε μένα δέν έδωσες κανένα χάρισμα.» Ο Δίας απάντησε: «Δεν το συναισθάνεσαι το δικό σου χάρισμα, που είναι και το πιο μεγάλο: Εσένα σου έχω δώσει τη λογική, που έχει μεγάλη δύναμη ανάμεσα στους θεούς και στους ανθρώπους, αυτή, η λογική, είναι απο τους δυνατούς δυνατότερη κι απο τους ταχείς ταχύτερη» Σαν το άκουσε αυτό ο άνθρωπος κατάλαβε ποιο είναι το δικό του χάρισμα, οπότε προσκύνησε τον Δία, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του και έφυγε.