Ο πάντοτε ἀνυπομόνως καὶ ὡς ἡ χελιδὼν προπορευόμενον Ἡμερολόγιόν σου, φίλε μου Κύριε Σκόκε, ἐκδίδεται, ὡς ὑποθέτω, ὀλίγον πρὶν ἢ ὀλίγον μετὰ τὰς ἀναμενομένας ἐκλογὰς τῆς ΙΒ′ βουλευτικῆς περιόδου, αἵτινες ἀπομακρύνουσι τὸν ὕπνον ἀπὸ τὰ βλέφαρα τῶν ἀρχηγῶν καὶ ὑπαρχηγῶν τῶν κομμάτων. Διότι γνωρίζεις, πιστεύω, καὶ σύ, ὁ εἷς ἐκ τῶν συνταγματικῶν πολιτῶν, εἰς τὸν πατριωτισμὸν τῶν ὁποίων ἡ Συντακτικὴ συνέλευσις ἀφιέρωσε τὴν τήρησιν τοῦ οὐδέποτε τηρηθέντος Συντάγματος, γνωρίζεις λέγω, μολονότι, ἐπὶ τοῦ παρόντος τοὐλάχιστον, εἶσαι ἀπηλλαγμένος τῶν ἐκλογικῶν φροντίδων, αἵτινες βαρύνουσι τοὺς ὑποψηφίους βουλευτάς, ὅτι ἡ ΙΑ′. βουλευτικὴ περίοδος διελύθη ἄνευ… παραπόνων τῆς ἀντιπολιτεύσεως· τὸ δὲ συνταγματικὸν τοῦτο θαῦμα ὀφείλεται κατὰ μὲν τοὺς νομιμόφρονας, εἰς τὸ ὅτι καὶ ἡ ἐνεστῶσα βουλὴ ἦτο ἀνάγκη νὰ ἐκπνεύσῃ διὰ βιαίου θανάτου ἐλλείψει τριμήνου χρονικοῦ διαστήματος, ὅπερ ἀπαιτεῖται ὡς τὸ ἐλάχιστον χρονικὸν ὅριον ἑκάστης συνόδου, κατὰ δὲ τοὺς πρακτικῶς συνειθισμένους, εἰς τὸ ὅτι συνέφερεν ἡ διάλυσις ἤδη. Οὕτως ἢ ἄλλως διάλυσις βουλῆς, μὴ τιμηθεῖσα διὰ παραπόνων τῆς διαλυθείσης ἀντιπολιτεύσεως εἶναι, πιστεύω, σχῆμα ἐξόχως ὀξύμωρον, οἱ δ’ εὐτυχεῖς Ἕλληνες ἀπὸ Ὀλύμπου καὶ Πίνδου μέχρι Ταινάρου καὶ Κυθήρων πρόκειται νὰ κληθῶσι διὰ δωδεκάτην φορὰν ἀπὸ τοῦ 1865 πρὸ τῶν πεφιλημένων καλπῶν πρὸς ἐκλογὴν γνησίων ἀντιπροσώπων! Λαμβανομένου δ’ ὑπ’ ὄψει, ὅτι ὁ κανονικὸς βίος ἑκάστης περιόδου συνίσταται ἐκ τεσσάρων ἀνοίξεων ἕπεται, ὅτι ἐν ἔτει 1896 ἐνεργοῦνται αἱ ἐκλογαί, αἵτινες, — ἄνευ διαλύσεων,
