[Ὁ Σααδὴ εἶναι ὁ μέγιστος τῶν ποιητῶν τῆς Περσίας, ἧς ἡ πλουσία φιλολογία ἀριθμεῖ πλείστας ἐξοχότητας. Ἐγεννήθη εἰς Χιρὰζ τῷ 1184, καί τοι οἱ περὶ αὐτοῦ συγγραφεῖς ἀμφισβητοῦσι τὸ ἀληθὲς ἔτος τῆς γεννήσεώς του· ἔζησε δ’ ἐπὶ αἰῶνα καὶ πλέον, ἀποθανὼν εἰς ἡλικίαν ἑκατὸν ὀκτὼ ἐτῶν. Κατὰ τὸ διάστημα δὲ τοῦ μακροῦ τούτου βίου, πλήρους ταξειδίων καὶ περιπετειῶν παραδόξων, καθ’ ἂς ἐμάχετο πρὸς τοὺς ὀπαδοὺς τοῦ Βράχμα ἐν Ἰνδίᾳ ἢ συνελαμβάνετο αἰχμάλωτος ὑπὸ τῶν σταυροφόρων ἢ μετήρχετο τὸ ἐπάγγελμα τοῦ ὑδροπωλητοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ, ἢ ἀπεχώρει εἰς ἐρημητήριον ἀφοσιούμενος εἰς τὴν λατρείαν τοῦ Ἀλλάχ, — ἔγραφε πλεῖστα ἔργα ποιητικά, ἅτινα διαπρέπουσι τόσῳ διὰ τὴν ἔξοχον σύλληψιν τῶν θεμάτων ὅσῳ καὶ τὴν καλλιτεχνικὴν ἐκτέλεσιν, — μὴ ἀπαντῶντα παρ’ οὐδενὶ τῶν συγχρόνων καὶ μεταγενεστέρων αὐτοῦ ποιητῶν.
Τὰ πλεῖστα τῶν ἔργων τούτων καὶ τιμιώτερα συμπεριελήφθησαν ἐν δυσὶ συλλογαῖς: τῷ Βοστὰν (1257) καὶ Γκιουλιστὰν (1258), ὧν τὸ μὲν θρησκευτικώτερον καὶ πλῆρες μυστικισμοῦ ἐγράφη ὅλως εἰς στίχους, τὸ δὲ τολμηρότερον καὶ ποικιλώτερον εἰς αἰσθήματα ἐγράφη ἀναμὶξ εἰς στίχους καὶ λόγον πεζόν.
Τὸ τελευταῖον τοῦτο θεωρεῖται ὡς τὸ ἀριστούργημα τοῦ Σααδὴ, περιέχον ἐν ἑπτὰ κεφαλαίοις συλλήβδην ἠθικὰ παραγγέλματα καὶ λυρικάς ᾠδὰς (Γκαζὲλ), ἱστο-
