ὃ κατελθὼν εἰς τὴν Ἑλλάδα ἠκροάσθη ἐν τῷ Πανεπιστημίῳ τῶν Φυσικομαθηματικῶν ἐπιστημῶν, ἃς μετά τινα ἔτη ἐπανακάμψας εἰς Ῥωσσίαν ἐξηκολούθησεν ἐν τοῖς Πανεπιστημίοις τοῦ Kharkof καὶ Krémnentchoug, τυχὼν διδακτορικοῦ διπλώματος, ἐξέμαθε, δ’ εὐρύτερον εἶτα εἰς τὸ ἐν Πετρουπόλει. Ἀλλ’ ὁ ἀοίδιμος Ἠπίτης, ῥέκτης ἀπὸ φύσεως καὶ φιλομαθής, ἐλαυνόμενος ὑπὸ πνεύματος ἐρευνητικοῦ καὶ ἀκαταβλήτου δραστηριότητος, μετέβη κατόπιν εἰς Παρισίους καὶ Μέτς, ἔνθα ἐπεδόθη καὶ εἰς τὰς στρατιωτικὰς σπουδάς, ἃς συνεπλήρωσε βραδύτερον ἐν τῇ Στρατιωτικῇ Σχολῇ Πετρουπόλεως, μεθ’ ὃ κατετάχθη ὡς ἀξιωματικὸς εἰς τὸν ῥωσσικὸν στρατόν. Οὕτω κατηρτισμένος, καὶ διακαιόμενος ὑπὸ τοῦ πόθου νὰ χρησιμοποιήση τὰς πολυτίμους αὐτοῦ γνώσεις ὑπὲρ τοῦ ἔθνους, παρῃτήθη τοῦ βαθμοῦ του καὶ κατῆλθεν εἰς Ἀθήνας τῷ 1849 καταταχθεὶς ὡς ἀνθυπολοχαγὸς τοῦ μηχανικοῦ ἐν τῷ ἑλλην. στρατῷ, ἀφοῦ μετ’ αὐστηρὰς ἐξετάσεις ἐξετιμήθησαν αἱ βαθεῖαι ἐπιστημονικαὶ γνώσεις τοῦ ἀνδρός, νυμφευθεὶς δὲ τὴν πρωτότοκον θυγατέρα τοῦ ἀντιναυάρχου καὶ προέδρου τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου Ἀντωνίου Κριεζῆ ἐγκατέστη ὁριστικῶς ἐνταῦθα, παρέχων ἔκτοτε ἀδιαλείπτως ὑπηρεσίας εἰς μόρφωσιν τοῦ στρατοῦ. Διετέλεσε καθηγητὴς τῆς ὑδραυλικῆς καὶ τῆς Ἐφηρμοσμένης Μηχανικῆς ἐν τῇ σχολῇ τῶν Εὐελπίδων μέχρι τοῦ 1852, ὅτε ἐκλήθη εἰς τὴν διοργάνωσιν τοῦ ἄρτι συστάντος πυροσβεστικοῦ σώματος. Ὑπηρέτησεν εἶτα εἰς τὴν Διεύθυνσιν τοῦ Μηχανικοῦ μέχρι τοῦ 1855, ὅτε ἀνετέθη αὐτῷ καὶ πάλιν ἡ διδασκαλία τῆς Στατικῆς καὶ Μηχανικῆς, βραδύτερον δὲ τῆς Τοπογραφίας καὶ τῆς Ὀχυρωματικῆς μέχρι τοῦ 1868. Τὸ ἔτος τοῦτο προσελήφθη ὡς λοχαγὸς α′ τάξεως εἰς τὸ σῶμα τῶν Γενικῶν Ἐπιτελῶν, γενόμενος τὸ ἑπόμενον ἔτος ἀρχηγὸς τοῦ ἐπιτελείου τοῦ κατὰ τὰ μεθόρια στρατοῦ. Εἰς τὸν ἀοίδιμον Ἠπίτην, εἰδότα οὑτωσὶ ἐμβριθῶς πάντας τοὺς κλάδους τῆς στρατιωτικῆς ἐπιστήμης, ἀνετίθεντο ἑκάστοτε δυσχερέσταται ὑπηρεσίαι, οἷαι ἡ ἐκπόνησις λεπτομεροῦς τοπογραφικοῦ χάρτου τῆς Στερεᾶς Ἑλλάδος, ἡ μελέτη τῆς χώρας ὑπὸ ἱστορικὴν καὶ στρατιωτικὴν ἔποψιν, καὶ ἡ σχεδίασις ὁλοκλήρου συστήματος ὁδοποιΐας. Ἐν γένει δὲ οὐδεμία εἰδικὴ ὑπηρεσία ὑπῆρξε, καθ’ ἣν, δεομένην ἴδιαιτέρας ἐπιστημονικῆς γνώσεως, δὲν ἐζητήθη ὑπὸ τῆς Κυβερνήσεως ἡ πολύτιμος πεῖρα τοῦ «φιλοσόφου στρατιωτικοῦ», ὡς ἐκάλουν ἅπαντες οἱ στρατιωτικοὶ καὶ ἐπιστήμονες τὸν ἀοίδιμον Ἠπίτην. Σημειοῦμεν ὡς κυριωτέρας ἐργασίας αὐτοῦ τὰς ἐξῆς: «Τὴν μελέτην τῆς πρώτης ὀροθετικῆς γραμμῆς», τὴν «Ἔρευναν τοῦ ἐδάφους καὶ τῶν στρατιωτικῶν θέσεων», τὸν «Προσδιορισμὸν τῶν ἀμυντικῶν σημείων», τὴν «Ἐπιθεώρησιν τῶν βιομηχανικῶν ἔργων τῶν Μεταλλουργείων τοῦ Λαυρίου», τὴν «Σχεδίασιν τῆς διακλαδώσεως τῶν ὑδραγωγικῶν σωλήνων τῆς πόλεως Ἀθηνῶν», τὴν «Μελέτην τῶν λιμενικῶν ἔργων Πειραιῶς, Πατρῶν, Ὕδρας», τὴν «Διευθέτησιν τῆς κοίτης τοῦ χειμάρρου Καρπενησίου», τὴν ἀνατεθεῖσαν αὐτῷ πρώτην μελέτην καὶ σχεδιαγράφησιν τῆς ἀποξηράνσεως τῆς Κωπαΐδος, κλπ. κλπ. ὧν ἡ ἀπαρίθμησις μόνη ἤθελε πληρώσει ὁλοκλήρους σελίδας τοῦ ἀνὰ χεῖρας Ἡμερολογίου. Λυπούμεθα δὲ ὅτι τὰ στενὰ αὐτοῦ ὅρια δὲν ἐπιτρέπουσιν ἡμῖν νὰ ἀναλύσωμεν ἐν λεπτομερείᾳ τὴν ἔκτακτον ταύτην προσωπικότητα, ἦν
Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1888 - 335.jpg
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
335
