ν ὥραις καθ’ ἃς τὸ θερμόμετρον ἀνῆλθεν εἰς τὸν 38 τοῦ ἑκατονταβάθμου, αἱ δὲ καυστικαὶ τοῦ ἡλίου ἀκτῖνες ἀπειλοῦσι νὰ μεταβάλωσι τὰ μάρμαρα τῆς Ἀττικῆς εἰς ἄσβεστον καὶ ἀποξηράνωσι μετὰ τῆς σταφίδος τοὺς κατοίκους αὐτῆς· ἐν ὥραις καθ’ ἃς ὁ ταλαίπωρος ἡμῶν νοῦς ὑπὸ τοῦ ἀφορήτου καύσωνος πιεζόμενος ζητεῖ νὰ πετάξῃ εἰς τὰ ὑψηρεφῆ δώματα τῆς Κυρᾶς Παραφροσύνης, ὁ φίλτατός μου κ. Σκόκος μοῦ ζητεῖ κἄτι διὰ τὸ ἐξαίρετον Ἡμερολόγιόν του.
Εἷνε ἀπαίτησις, ἣν δὲν δύναμαι ν’ ἀποφύγω καὶ ἰδού, ἀσθμαίνων ὑπὸ τοῦ καύσωνος καὶ ἱδρῶτι περιρρεόμενος, ἐπιχειρῶ νὰ γράψω ἀνοησίας τινας ἐξ ἐκείνων, αἵτινες ἡδέως προσσαίνουσι τῇ ἀκοῇ· ἀλλ’ ἀτυχῶς τοσαύτη ὑπὸ τῶν καυμάτων κατέχουσά με χαύνωσις καὶ ἀναισθησία, ὥστε ἀδυνατῶ καὶ νὰ σύρω τὸν κάλαμον.
Πρέπει ὅμως κἄτι νὰ γράψω καὶ νὰ τὸ γράψω ἀμέσως, διότι κλείει ἡ θύρα, δι’ ἧς δύναταί τις νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὴν πανδαισίαν τοῦ ἡμερολογίου τούτου. Ἡ ὥρα καθ’ ἣν κάμνει τὸ θαλάσσιον λουτρὸν του ὁ εἰς λουτραντσῆδες πάντας ἡμᾶς μεταβαλὼν ἥλιος, ἡ ὥρα καθ’ ἣν, ὡς μόνη Ἄνασσα τοῦ οὐραποῦ φεγγοβολεῖ ἐν τῷ στερεώματι ἡ θεότης τῶν εὐαισθήτων ψυχῶν, οἱονεὶ ἄγουσα τὴν πάνδημον πομπὴν τῶν οὐρανίων σφαιρῶν, ἡ ὥρα καθ’ ἣν τὴν γαλήνην τῆς νυκτὸς κινεῖ ἠρέμα ψυχικὴ αὔρα καὶ ἡ σκιὰ ταύτης ἐπεκτεινομένη καλύπτει ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν τὰ μάταια ἀντικείμενα διὰ νὰ μεταγάγῃ ἡμᾶς εἰς τὰ αἰθέρια ὕψη, εἷνε βεβαίως ἡ προσφορωτέρα. Τὴν ὥραν λοιπὸν ταύτην λαβὼν χάρτην καὶ μολυβδοκόνδυλον μετέβην εἰς τὸ μνημεῖον τοῦ Φιλοπάππου ἔνθα ὑπὸ τὸ φέγγος τῆς σελήνης καὶ τῇ βοηθείᾳ τῶν ὀφθαλμῶν μου, οἵτινες καὶ Λυγκέως τηλεσκοπώτερον ὁρῶσιν, ἤρχισα νὰ γράφω. Ἀλλ’ ἐν ᾧ τὴν μὲν ἡμέραν ὑπὸ τοῦ ἡλίου τσιγαριζόμενος δὲν ἠδυνάμην νὰ διατυπώσω ἐπὶ τοῦ χάρτου τὴν ὁποίαν ἐν τῷ νῷ εἶχον ἰδέαν, ἤδη δὲν ἔχω οὐδεμίαν τοιαύτην. Αἱ γλυκεῖαι τῆς συμ-
