ἐγρηγορῶσι. Δὲν συνεβούλευέ ποτε νὰ προτιμῶσιν οἱ ἄνθρωποι τὴν πενίαν ἀλλ’ αὐτὸς προείλετο νὰ ζήσῃ πένης προσενεγκὼν ἑαυτὸν θῦμα εἰς τὸν ἀγῶνα ὑπὲρ τῶν πτωχῶν. Πάντα τρόπον ἀποκτήσεως χρημάτων ἔκρινεν ἀνόσιον, ὡς εἶχον τὰ πράγματα, ἐντεῦθεν δὲ ἀπεχωρίσθη, καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ συνέστησε ν’ ἀποχωρισθῶσι «τοῦ κόσμου.»
Ὁ μέγας πόθος τοῦ Ἰησοῦ ἦν ἡ δικαιοσύνη. Ἐκ τῆς δικαιοσύνης δὲ προσεδόκα πάντα τὰ ἄλλα ἀγαθά. Πρόδηλον ἐντεῦθεν ὅτι ἐπεζήτει νὰ συντελέσῃ ἐπανάστασιν ἧς τὰ συνθήματα ταὐτίζονται πρὸς τὰ συνθήματα τοῦ καθ’ ἡμᾶς κοινωνισμοῦ. Ἐπεζήτει νὰ μεταβάλῃ ἄρδην τοὺς τότε κοινωνικοὺς ὅρους διότι καθεώρα ὅτι ἐκ διαμέτρου ἀντίθετοι ἦσαν οἱ καρποὶ τῆς κοινωνικῆς ἐκείνης καταστάσεως πρὸς τοὺς καρποὺς οὓς ἀπεξεδέχετο ἐξ ἀλλοίας πλουτολογικῆς διαρρυθμίσεως. Εἰκότως δὲ ἀπὸ τῆς οἰκονομικῆς διαρρυθμίσεως ταύτης ἐξήρτα τὴν ἀνατολὴν τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν ἐπὶ τῆς γῆς. Συνεβούλευε τοὺς πλουσίους νὰ πωλήσωσι τὰ ὑπάρχοντα αὐτῶν καὶ νὰ δώσωσιν αὐτὰ τοῖς πτωχοῖς, καὶ προσετίθει ὅτι οὕτω μόνον δύνανται νὰ γείνωσι τέλειοι. Ἡ φράσις τῆς συμβουλῆς ὅσῳ ἁπλῆ εἶναι τόσῳ μεγάλην ἐπαναστατικὴν ἀρχὴν ἐμπερικλείει. Ἀφ’ ἧς στιγμῆς καθιερωθῇ ἵνα πᾶς πλούσιος πωλήσῃ τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ δοθῶσι δὲ ταῦτα τοῖς πτωχοῖς οὐδεὶς ἐφεξῆς πλούσιος καὶ ἑπομένως οὐδεὶς πτωχὸς εὕρηται ἐν τῇ κοινωνίᾳ. Ἡ κολοσαία αὕτη συμβουλὴ καταδηλοῖ καὶ ἕτερον σπουδαιότατον σημεῖον συναντήσεως τῶν κοινωνιστικῶν ἀρχῶν τῆς σήμερον πρὸς τὴν χριστιανικὴν διδασκαλίαν. Τὸ χρῆμα δὲν εἶναι πλοῦτος. Μετὰ τὸν Χριστὸν πρῶτοι οἱ κοινωνισταὶ ἐπεδόθησαν εἰς τὴν ἔμπρακτον ἐντύπωσιν τῆς ἀληθείας ταύτης ἐπὶ τοῦ πνεύματος τοῦ λαοῦ. Πρὸς τί ἡ ἀκαδημαϊκὴ βεβαίωσις ἀληθείας τινός, ὅταν ἐπὶ τοῦ κοινωνικοῦ βίου δὲν ἀποτυποῦται τὸ κῦρος αὐτῆς; Ὁ Ἰησοῦς ἦν ἐχθρὸς τοῦ Μαμμωνᾶ. Οὐδεὶς σήμερον εἶναι
