κοινωνίαν, πρὸς τοὺς ὑπὸ σοῦ εὖ παθόντας, πρὸς τὴν ἀλήθειαν, νὰ μὴ ἀφήσω ἀφανῆ τὴν ἀπόκρυφον αὐτὴν σελίδα τῆς ζωῆς σου, διότι φρονῶ ὅτι ἂν ἡ κακία παραμένῃ δειλὴ ὑπὸ τὸ σκότος, εἰς τὴν ἀρετὴν ἀνήκει δικαίως τὸ φῶς.
Γνωρίζω ὅτι θὰ προσβάλω τὸν μετριόφρονα ἐγωϊσμόν σου, ἔτι δὲ μᾶλλον ὅτι θὰ ἐκθέσω τίς οἶδεν εἰς τίνας κακεντρεχεῖς ἴσως ὑπονοίας τὴν πρόθεσίν μου ταύτην. Μοῦ εἶνε ἀδιάφορον. Ἡ κοινωνικὴ μοχθηρία ἀποδέχεται, δημιουργεῖ ἐνίοτε, καὶ καταπίνει λαιμάργως τὸ κακόν, τοὐναντίον δὲ ἀρνεῖται ἢ διαστρέφει τὸ ἀγαθόν. Τοιαύτη ὑπῆρξε, τοιαύτη ὑπάρχει καὶ τοιαύτη ἔσεται πάντοτε ὑφ’ οἱανδήποτε κοινωνικὴν διοργάνωσιν.
Τὸ ἐπ’ ἐμοὶ δὲν ἐκπληρῶ μόνον ἁπλοῦν καθῆκον, ἀλλὰ καὶ μίαν ἀπαίτησιν τῆς συνειδήσεώς μου, χωρὶς νὰ λάβω ὑπ’ ὄψιν οὐδὲ τὰς φιλικάς σου ἐπιπλήξεις, περὶ ὧν εἰμὶ βέβαιος εὐθὺς ὡς διέλθῃς τὰς γραμμὰς ταύτας. Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει καταφεύγω εἰς τὴν ἀληθῆ ἄλλως τε δικαιολογίαν, ὅτι ἡ ἀφιέρωσίς μου αὕτη σοῦ ἀνήκει, διότι, ἂν ἐπετελέσθη κατά τι ἢ ἐπιτελεσθήσεται πλειότερον ἐν τῷ μέλλοντι ὁ σκοπὸς τοῦ ἀνὰ χεῖρας Ἡμερολογίου, πάντως ἡ πρωτοβουλία, ἡ ἐνίσχυσις καὶ ἡ βελτίωσις αὐτοῦ ὀφείλεται κυρίως εἰς τὴν ἀγαθήν σου καρδίαν.
Τίποτε ἄλλο.
- Ἐν Ἀθήναις, μηνὶ Σεπτεμβρίῳ, 1887.
Σὲ φιλῶ
Κ. Φ. Σκόκος.
